I was driving home… God knows why?

by Αντρέι Κοτσεργκίν 

O Aλ Μπάντυ, μεσήλικας πωλητής (γυναικείων) παπουτσιών, ΜΙΣΕΙ τη δουλεία του και τις χοντρές πελάτισσες που πάνε με το ζόρι να χωρέσουν τις χοντροποδάρες τούς σε παπούτσια που είναι τουλάχιστον δέκα νούμερα μικρότερα απ το κανονικό τούς! Αντιπαθεί κάργα την φεμινίστρια γειτόνισσα του Μάρσυ και τρέμει μπροστά στην ιδέα και μόνο του να κάνει σεξ με την γυναίκα του Πέγκυ.

<<Μα, Πεγκ, είμαστε παντρεμένοι 17 χρόνια! Δε μπορούμε απλά να είμαστε φίλοι;>> είναι ή μόνιμη απορία – ελπίδα του Αλ όμως εκείνη δεν του δίνει σημασία μιας και είναι απασχολημένη με τα <<οικιακά της καθήκοντα>> δηλ. Να κάθεται όλη μέρα στο καναπέ, να τρώει σοκολατάκια και να ξοδεύει την καταχρεωμένη πιστωτική του άντρα της σε άχρηστα προιόντα τηλεμάρκετινγκ! Την οικογένεια Μπάντυ συμπληρώνουν η έφηβη – ξανθιά – σεξοβόμβα Κέλυ που όση ομορφιά της έχει χαρίσει ο Θεός άλλο τόση εξυπνάδα της έχει στερήσει, και ο γιός Μπάντ που παρά το γεγονός ότι πήρε το όνομα του απο την αγαπημένη…μπύρα του μπαμπά, αποτελεί την μεγάλη ελπίδα του γένους Μπάντυ λόγο της στοιχειώδους ευφυίας που διαθέτει. Αυτό όμως που επισκιάζει την νοημοσύνη του Μπάντ είναι το γεγονός ότι στα 17 του παραμένει ένας κοντοστούπης, διόλου δημοφιλής ΠΑΡΘΕΝΟΣ έφηβος. Τέλος υπάρχει και ο Μπάκ ο σκύλος, ίσως το μοναδικό μέλος της οικογένειας που δεν κοιτά πως να στερέψει το χρήμα από το πορτοφόλι του Αλ…

Η ζωή, η κοινωνία και η σωματική υγιεινή έχουν φτύσει τον Αλ κατάμουτρα. << Είμαι ο μόνος τύπος στον κόσμο που πρέπει να ξυπνήσει για να δει εφιάλτη>> δηλώνει και αναπολεί τα κολλεγιακά του χρόνια όπου έπαιζε αμερικάνικο φούτμπολ και είχε καταφέρει να σκοράρει τέσσερις φορές σε ένα ματς πρωταθλήματος. Αυτή ίσως ήταν και η μοναδική στιγμή δόξας στη ζωή του. Ο Αλ προσπαθεί μόνιμα να επιβιώσει από τον οικονομικό Γολγοθά που του προκαλεί η υπερκαταναλωτική Πέγκυ. <<Μισώ τη ζωή μου! Δεν μπορώ να φάω, δε μπορώ να κοιμηθώ, δεν μπορώ να θάψω τη γυναίκα μου στον κήπο μου!>> ουρλιάζει ο ήρωας και αναγκάζεται να σκαρφίζεται κομπίνες , συνήθως παρέα με τον απατεώνα γείτονα του Τζέφερσον, μπας και το πορτοφόλι του δεί λίγο <<πράσινο>>… Πάντως οι κομπίνες του πάντα καταλήγουν σε ΑΠΟΛΥΤΟ ΦΙΑΣΚΟ με αποτέλεσμα στο τέλος κάθε επεισοδίου να χρωστάει περισσότερα ή ακόμα να έχει και μπλεξίματα με τον νόμο. Συχνό φαινόμενο στη ζωή του Αλ αποτελούν οι καυγάδες με την φεμινίστρια γειτόνισσα του Μάρσι και τα οικιακά ατυχήματα όπως  πχ. Η ηλεκτροπληξία και τα σπασμένα πλευρά που οφείλονται στην νοοτροπία <<αν κάτι χαλάσει φτιάχτο μόνος σου>> που έχει ο ήρωας.

Ευτυχώς για τον Αλ Μπάντυ υπάρχουν και οι μικρές ηλιαχτίδες που φωτίζουν κάπως την σκοτεινή μιζέρια της καθημερινότητας του. Η μπύρα, το bowling, το κανάλι με τα αθλητικά και το αγαπημένο του περιοδικό με γυμνόστηθες <<Big’Uns>> είναι ορισμένα απ’ τα πράγματα που τον κάνουν να αισθάνεται χαρούμενος. Όμως ο Αλ έχει και πολιτική δράση! Είναι ο ιδρυτής της αντι-φεμινιστικής οργάνωσης NO MA’AM που έχει στόχο την καταπολέμηση της συνεχόμενα αυξανόμενης δύναμης των γυναικών μέσα στη κοινωνία. <<Η διασκέδαση για τον άντρα των σπηλαίων ήταν απλή:
Άντρας φέρνει φαγητό, γυναίκα το μαγειρεύει, γιγάντιος πτεροδάκτυλος κυνηγάει γυναίκα, γυναίκα πέφτει στη λάσπη. Έπεφτε πολύ γέλιο>> ! Πάντως το φιλόδοξο αυτό πολιτικό σχέδιο πολλές φορές περνά σε δεύτερη μοίρα στις συνεδριάσεις της οργάνωσης που χαρακτηρίζονται από υπερ-κατανάλωση μπύρας και συχνές επισκέψεις σε στριπτιτζάδικα !

Και όμως μπορεί ο Αλ να πιστεύει ακράδαντα ότι <<Το σπίτι ενός άντρα είναι το φέρετρο του>> παρολαυτά αγαπάει την οικογένεια του. Και ας είναι όλοι τους παράσιτα! Χαρακτηριστικό είναι το επεισόδιο όπου του κλέβουν το αυτοκίνητο και ο Αλ κινεί γη και ουρανό για να το βρει. Όταν η οικογένεια τον ρωτάει γιατί κόπιασε τόσο για να ανακτήσει μια παλιά σακαράκα εκείνος τους απαντά αινιγματικά ότι απλά ήθελε ένα παλιό εξάρτημα που είχε ξεχάσει στο πορτ μπαγκάζ. Στο τέλος αποδεικνύεται ότι το <<εξάρτημα>> ήταν μια παλιά φωτογραφία που έδειχνε τον Αλ μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά του! Και ΑΥΤΟΣ είναι ο λόγος που ο Αλ Μπάντυ είναι ΘΕΟΣ. ΔΕΝ είναι έξυπνος, ΔΕΝ είναι ευγενικός, ΔΕΝ είναι επιτυχημένος, ΔΕΝ είναι καν καθαρός! Με κάθε σφαλιάρα που του ρίχνει η ζωή σωριάζεται κάτω σαν τενεκές όμως γαμώτο ξαναστέκεται στα πόδια του υπερήφανος μέχρι να φάει και την επόμενη ! ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑ. Έστω και αν τα μοναδικά όπλα που του έχουν απομείνει είναι ο κυνισμός και τα μισογυνιστικά αστεία του. Και ναι γνωρίζω ότι ο Αλ Μπάντυ δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση αλλά προς αποφυγή. Δεν έχω αυταπάτες. Όμως σκεφτείτε το λίγο, κάποιος δεν έπρεπε να παίξει αυτό τον ρόλο ? Κάποιος δεν έπρεπε να μας δείξει κατάμουτρα την σκληρή αλήθεια ? Και αυτός ο κάποιος ήταν ο ακλόνητος Αλ Μπάντυ που μπροστά σε μια καταραμένη ζωή που άλλοι πιο <<μάγκες>>την αντικρίσανε και  χεστήκανε απάνω τους, εκείνος ΔΕΝ κώλωσε. Και αυτό τον καθιστά ήρωα της καρδίας μας κάθε φορά που ξανά βλέπουμε Married With Children.