by Αντρέι Κοτσεργκίν
«You’d be surprised at the things you find when you go looking» μέσα από αυτή την φράση του «Κακού» του THE VOID συνοψίζεται λακωνικά αλλά και άκρως ιδανικά ολόκληρη η ταινία των σκηνοθετών Steven Kostanski και Jeremy Gillespie. Το THE VOID είναι ένα φιλμ που θα σε σύρει μαζί του σε μια ανίερη Άβυσσο πέρα από την έννοια του χρόνου και θα ποτίσει το μάτι σου με σκηνές άπλετης παράνοιας και φρίκης. Και ενώ πολύ γρήγορα θα καταλήξεις να παρακαλάς από μέσα σου για μια στιγμή λύτρωσης ταυτόχρονα δεν θα θες να αποτραβήξεις το βλέμμα σου από τις απόκοσμες σκηνές που σου προσφέρει αυτή η ταινία.
Δεν σου παίρνει και πολύ ώρα για να καταλάβεις ότι οι δυο σκηνοθέτες είναι τεράστιοι οπαδοί του «Άρχοντα του Τρόμου» John Carpenter. Τα πάντα σε αυτό το φιλμ τους «ζέχνουν» από την μακάβρια Horror αισθητική του σπουδαίου σκηνοθέτη. Από την synth μουσική και το εντελώς 80s λογότυπο και τις (εκπληκτικές) αφίσες μέχρι και την ατμόσφαιρα της ταινίας και τον τρόπο σκηνοθεσίας. Οι Kostanski και Gillespie ουσιαστικά παίρνουν το κλειστοφοβικό Assault On Precinct 13 και το φρικιαστικό THE THING του Carpenter τα ρίχνουν στο σεικερ μαζί με μπόλικες δόσεις από το έργο, ενός άλλου μάστορα του τρόμου, του συγγραφέα H.P. Lovecraft, ανακατεύουν τα υλικά τους με σεβασμό, αγάπη και πάθος και στο φινάλε σου γαρνίρουν το «ποτό» τους με έξτρα επιρροές από HELLRAISER αλλά και EVENT HORIZON. Υπό φυσιολογικές συνθήκες 9 στις 10 φορές το τελικό αποτέλεσμα που θα προέκυπτε από ένα τέτοιο μπαστάρδεμα θα ήταν ένα σκέτο Χάος. Και όμως στο THE VOID η συνταγή όχι μόνο «δένει» αλλά κατορθώνει να σου αφήσει και μια έντονη γεύση που θα σου μείνει αξέχαστη για πολύ καιρό.
Το THE VOID είναι ουσιαστικά ο ορισμός του απολαυστικού B-Movie τρόμου. Το σενάριο και οι , άγνωστοι αλλά τίμιοι, ηθοποιοί χαρακτηρίζονται από αρκετή ανισορροπία μιας και η πλοκή δεν βαδίζει σε ξεκάθαρα μονοπάτια και καμιά φορά χάνεται δεξιά και αριστερά μέσα σε χαοτικές παρακάμψεις ενώ και τις ερμηνείες σε καμία περίπτωση δεν τις λες και υψηλού επιπέδου. Αρκετοί χαρακτήρες κολυμπάνε σε ρηχά νερά μιας και το σενάριο ποτέ δεν καταφέρνει να τους δώσει βάθος και ουσία. Και όμως τίποτα από αυτά δεν σε ενοχλεί ιδιαίτερα. Διάολε ίσα, ίσα αυτή η «αναρχία» που επικρατεί τσοντάρει στην Cult αισθητική του φιλμ. Και αυτό ακριβώς είναι το THE VOID, ένα «Cult Classic» φιλμ. Ένας όρος τον οποίο θεωρώ αρκετά παρεξηγημένο μιας και ο κόσμος έχει την τάση να βαφτίζει με αυτόν τον τίτλο ότι σαβούρα ταινία θεωρεί ότι είναι αδικημένη αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι.
Το συστατικό που καθιστά το THE VOID μια αρκετά σκαλωτική ταινία είναι η ατμόσφαιρα φρίκης, φόβου και παράνοιας που καταφέρνουν να σου περάσουν οι δυο σκηνοθέτες. Το σενάριο μπορεί να ναι λίγο ανισόρροπο όμως αποδίδεται ωραία και επειδή ακριβώς είναι κάπως αχταρμάς δεν μπορείς να καταλάβεις από την αρχή προς τα που πάει το πράγμα με αποτέλεσμα η ταινία να σκεπάζεται από έντονο πέπλο μυστηρίου και να σου τσιγκλάει το ενδιαφέρον. Όμως το πραγματικό ατού του φιλμ είναι τα πρακτικά εφέ του. Οι σκηνοθέτες πιστοί στις διδαχές των αγαπημένων τους 70s και 80s σκηνοθετών γράφουν το CGI και τις πράσινες οθόνες στα παλιά τους τα παπούτσια και μας χαρίζουν μπόλικες και άκρως απολαυστικές, «old school», σκηνές θανατικών, Body Horror μεταμορφώσεων και αηδίας. Αν ο «δάσκαλος» John Carpenter έβλεπε αυτή την ταινία αρχικά θα το σκεφτόταν πολύ σοβαρά να μηνύσει τους δυο σκηνοθέτες για λογοκλοπή και στην συνέχεια θα ένιωθε άκρως κολακευμένος μιας και το THE VOID είναι το απόλυτο tribute στον κινηματογράφο που πρεσβεύει ο «Άρχοντας του Τρόμου» αλλά ταυτόχρονα και μια ταινία που στέκεται δυνατά από μόνη της.
Το μόνο κρίμα είναι ότι οι δυο σκηνοθέτες αν και οπτικά αιχμαλωτίζουν ιδανικά τον τρόμο και την τρέλα που πρεσβεύουν οι Carpenter και Lovecraft καταλήγουν να ξεχνάνε ένα άλλο πολύ βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει το έργο των δυο αυτών σπουδαίων δημιουργών : Το σασπένς.
Μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά του THE VOID γινόμαστε μάρτυρες ενός φριχτού φονικού. Μέσα στα επόμενα 20 λεπτά βλέπουμε 3, 4 φονικά ακόμα, βλέπουμε τρελαμένους αιρετικούς που φοράνε ρόμπες και μαχαιρώνουν κοσμάκη, βλέπουμε gore σκηνές με αποκεφαλισμούς, Headshots και ξεφλουδίσματα προσώπων και ναι βλέπουμε μέχρι και το πρώτο «πλάσμα» της ταινίας. Όλα αυτά σε κάτι λιγότερο από ένα μισάωρο…. Και ναι όλες αυτές οι σκηνές καταλήγουν να δείχνουν αρκετά απολαυστικές όμως φαντάζουν κάπως βεβιασμένες. Οι σκηνοθέτες ποτέ τους δεν μπαίνουν στον «κόπο» να χτίσουν την ατμόσφαιρα τους και απλά σου πετάνε όλη την οπτική φρίκη τους στην μούρη. Και αυτό είναι κάπως στενάχωρο γιατί στερεί από την ταινία την ευκαιρία να σου παρουσιάσει κάτι το πραγματικά μοναδικό. Απλά θυμήσου με πόση μαεστρία και υπομονή χτίζει τις ταινίες του ο Carpenter ο οποίος ποτέ δεν σου άνοιγε με την πρώτη τα χαρτιά του αλλά στα αποκάλυπτε ένα, ένα στην πορεία αυξάνοντας και παρατείνοντας την αγωνία σου. Ευτυχώς το THE VOID σώζεται από αυτή την μικρή αλλά άκρως χτυπητή σκηνοθετική «αδυναμία» χάρη στις δυνατές του εικόνες που ουσιαστικά είναι οι κολόνες που στηρίζουν την ατμόσφαιρα ολόκληρης της ταινίας.
Τι είναι όμως τελικά το THE VOID ?
Το THE VOID είναι ένα ταξίδι στην Άβυσσο που κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα έκανε με την θέληση του. Απαίσια και απόκοσμα πλάσματα θα σε αρπάξουν και θα σε σύρουν μέσα σε μια αρχέγονη διάσταση, θα παίξουν με το μυαλό σου και θα σου δείξουν θεάματα αποστροφής, χάους και απόλυτου τρόμου. Θεάματα που θα σε τρομοκρατήσουν και θα σε αηδιάσουν αλλά και που θα σε ιντριγκάρουν τόσο πολύ που δεν θα μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω τους και ας παρακαλάς από μέσα σου να μην τα είχες δει ποτέ σου. Αν μεγάλωσες με τις ταινίες του Carpenter και γουστάρεις τον Lovecraft σαν συγγραφέα τότε το THE VOID είναι μια κινηματογραφική Άβυσσος μέσα στην οποία αξίζει να περιπλανηθείς και να χαθείς.
THE BAT COUNTRY PRESS : Too Weird To Live, Toο GEEK To Die ! 